Ode aan mijn handen
“Ode aan twee handen” (van J. van Nouhuys, zilversmid)
"Handen bedrijven topsport bij de uitoefening van een ambacht. Ze lijken te beschikken over een eigen intellect, waarbij ze autonoom op weg kunnen zijn naar nieuwe mogelijkheden en oplossingen en als het erop aankomt, zijn ze op de haar nauwkeurig en trefzeker. Die handen hebben een eigen ritmiek gekregen die gebaseerd is op jarenlange training en zij putten uit een ervaringssarchief dat gedurende vele jaren is opgebouwd. Natuurlijk ben en blijf ik de regisseur, maar ik wil de wisselwerking tussen de handen en het materiaal de ruimte geven. Doe ik dat niet en maak ik mijn handen tot marionetten in de uitvoering, dan is het resultaat niets meer dan een product. Dwing ik mijn handen in het keurslijf van mijn ambitieuze gedachtenspinsels dan vraag ik om ongelukken. (.....)
Als mijn handen zouden kunnen praten, wat zouden ze vertellen? In elke geval zouden ze, al door artrose geplaagd, mopperen over hoe hard ze moeten werken. Als het dan niet is aan het maken van (zilveren) objecten, dan is het wel aan meubels, aan inrichtingsconcepten, de keuken, de tuin, enzovoorts. Ze zouden zich erover beklagen dat hun meester soms doet alsof ze bankschroeven zijn. (…….)
Ik prijs mij gelukkig met handen die ik naar gelang gevoelig, doortastend, lenig en met precisie kan inzetten."
Met dank aan Jan van Nouhuys, zilversmid te Schoonhoven.